ترب گياهي است يک ساله که ارتفاع ساقه آن تا يک متر مي رسد. برگهاي آن پهن، ناصاف، کرک دارو با بريدگي هاي نامنظم است. گلهاي آن به رنگ سفيد، زرد روشن، آبي روشن و بنفش است که درانتهاي شاخه ظاهر مي شود.
به طور کلي دو نوع ترب وجود دارد :
ترب سياه که معمولا در پائيز برداشت مي شود.
تربچه که به رنگهاي مختلف قرمز وصورتي و به صورت هاي دراز و گرد وجود دارد.
ترکيبات شيميايي
طعم تند ترب مربوط به ماده اي است به نام سنوول Senovol و رنگ قرمز بنفش آن در اثر وجود ماده اي به نام کلرايد Chloribe Malvin است.
خواص داروئي
ترب از نظر طب قديم ايران گرم و خشک است و از زمان هاي بسيار قديم براي درمان بسياري از بيماري ها به کار مي رفته است.
ترب براي دفع سنگهاي صفراوي مفيد است. ترب براي درمان نقرس و رماتيسم مفيد است. برگ ترب اگر با غذا خورده شود به هضم غذا کمک مي کند. آب برگ ترب براي تقويت چشم مفيد است. ترب براي درمان يرقان مفيد است. تخم ترب درد را تسکين مي دهد. در صورت مسموميت غذايي مقداري تخم ترب را همراه با سکنجبين به بيمار بدهيد باعث استفراغ مي شود و معده را پاک مي کند. براي مداواي زخم هاي بدن از ترب و عسل ضماد تهيه کرده و روي زخم بگذاريد. تخم ترب ادرار آور و قاعده آور است. دم کرده ريشه ترب تقويت کننده بدن است. براي دفع سنگ کيسه صفرا و سرفه هاي تشنجآور مفيد است. رنگ چهره را باز مي کند. تخم ترب اشتهاآور است.
مضرات
اسراف در خوردن ترب موجب دل پيچه شده و براي دندان و گلو مضر است
تک بانو 